فاعل و مفعول

حقيقت اين است كه ملت ايران آلت و فاعل پرست است.(رجوليت ديگر)مردانگي كه مي رود در آلت،به شكل تحقيري و بعنوان ابزار اصلي بيرون مي آيد.اين چنين جامعه مي شود ضد زن چرا كه زن اساسا مفعول و حقير است!"كردن"ديگر از حالت پسوندي مي شود نقش محوري و زمين و زمان را "مي كنند".در خانه و در كنار همسر(زن)اين آلت پرستي شكل سركوبي مي گيرد و "آلت نداشته" را محكوم مي كند.در سكس،در زندگي،در ايفاي نقش و كلا همه چيز.به گفتار عوام بنگريم كه چگونه از به كاربردن واژه "كردن"چه براي مردان و چه براي زنان درصدد تحقير ايشانند.اين داستان تقريبا در قاطبه ي جامعه دگرجنسگرا حاكم است.تنها نقطه اي كه اين ساختار فرو مي ريد يك رابطه ي همجنسگرايي فرا تصويري و تلويزيوني است(واقعي_طبيعي).در چنين جامعه اي پذيرش دو مرد كه يكديگر را به قصد كشت مي زنند بسيار ساده تر از دو مرديست كه دست در دست يكديگر راه مي روند!زن در چنين جامعه اي بواسطه ي مفعول بودنش حقارت دارد و چون ماداميكه زن است نمي تواند فاعل(بخوانيد آلت دار) باشد پس تا وقتي كه زنده هست حقير است و اين حقارت در فرهنگ ما ذاتي انتقال مي يابد.يكي از مهمترين علل اين نگاه،دين و مذهب است.به نوعي مي شود يك همپوشاني مابين فرهنگ مردسالار و دين فاعل محور يافت.