Proud تنها جشن بيروني نيست

  دگرباشان نبايد خود را به خاطر مشكلات موجود و دردسرهاي بر سر راه،از متن جامعه،به حاشيه برانند.اساسا تعريف موفقيت ارتباطي به گرايش جنسي ندارد!به عنوان مثال پيشرفت آكادميك يك دگرباش در محيط دانشگاه(اگر مايل به كار آكادميك باشد)تا منتهي اليه آن يك موفقت است.بواسطه ي كسب مدارك و طي كردن مدارج علمي اعتماد بنفسي كه توسط جامعه ي سنت زده و عقب مانده،پس رانده مي شود،به فرد دگرباش برمي گردد.كم كم تعداد دگرباشان در حوزه هاي فكري و كاري افزايش مي يابد و جامعه مي بيند كه يك دگرباش،نه آن پسري فقط با حالتهاي دخترانه يا بالعكس،كه "فرد"ي تحصيلكرده و موفق است و "تخصص اش"دهان مخالفان را خواهد بست!منظور در حالت كلي كمال است و كسب ترقي در زندگي عادي.(نه آن كمال در معناي عرفاني اش)

از اين رو ديگر يك ديگرباش،براي پناهندگي به تركيه،خودش را آواره نمي كند-و به تبع آن ما ديگر شاهد مسايل غمباري مثل درگذشت سپهر نخواهيم بود-،بلكه با كسب مدرك علمي بالا يا تخصص كاري بالا،به كشورهاي سطح بالاي جهاني و با اقتدار(بخوانيد Proud!)مهاجرت قانوني خواهد كرد.به نظرم مي آيد كه جامعه ي دگرباشان ما مثل مابقي بخشهاي جامعه،پس از افسردگي تحميل شده از سوي نظام اسلامي در سركوب جنبش سبز،منفعل و بي حركت شده است يا حداقل از تكاپو افتاده.اين خوب نيست.چرا نبايد پرچم پيشتازي انديشه هاي ادبي،فكري،فلسفي و حتي فني و مهندسي،بر دستان رنگين كمانيها باشد؟!چرا نبايد ما،كه حقيقتا ساختارشكنان مفاهيم بنيادين و پوسيده جامعه هستيم،خط شكنان حوزه هاي ديگر فكري و عملي باشيم؟!Proud تنها جشن بيروني نيست!نويد و آغاز زندگي پر غرور و پر از موفقيت و پيشرفت است.