مانيفست رنگين كمانيها

قبلترها شعر زياد مي گفتم...انگار تا وارد دانشگاه شديم همه چيز ناگهان از كار افتاد!خب نه رشته مان به ادبيات و شعر شباهتي داشت و نه خود "شعر"زياد مي آمد.اين دو بگي نگي از هم متاثرند!حدود چند روز پيش داشتيم يك شعري مي گفتم(ببخشيد يعني مي آمد)اما خب نصفه شد و درست سر كلاس اندازه گيري الكتريكي،تو گويي اندازه ما الكتريكي قابل اندازه گيري نبود!به هر صورت امروز،روز بزرگي برايم است.پس از يكي دو سالي يك مثنوي هرچند كوتاه گفتيم!جاي شكرش باقي كه اين يكي كاملا از دست نرفته...

"مانيفست رنگين كماني ها"

  

ما از فسون و از عشق،پيمانه هاي گيلاس            افسانه هانوشتيم،بس قيمتي چون الماس

صد سال از اين فسون و افسانه ها،گذر كرد         معشوق ما،نهاني،بي ما،زما سفر كرد

رفتيم تا نهايت،دل خالي از اميد است                  پيمانه هاي گيلاس،بر ناخوشي نويد است

افسانه ها نوشتند،از ما به هر كتابي                    بر گور بي كس اما،كو آنكه ريخت آبي؟

آنكه نخورد مي را،مستي نمي شناسد                  فرهاد كوه كن،چون،از تپه مي هراسد؟

جانم مباش بي خود،بيرون زتو كسي نيست           انسانيت به شان هر خار و هر خسي نيست

مغرور باش و رنگين،رنگين كماني از عقل           رو تا نهايت عشق،پيوسته فصل بر فصل

افسانه را رها كن،بشكن حصار اندوه                  فرياد كن درون را،بيرون بريز چون كوه

ن.آفتاب 22 فروردين 1391